Ukrayna’nın Tarihi

Ukrayna’nın Tarihi

Karadeniz kıyısında yer alan Ukrayna’da, 1989’da Rusya’da başlayan reformlar köklü değişikliklere sebep oldu. İlk çok partili seçimler yapıldı. Ülke yeni bir siyasi ve ekonomik döneme girdi.1991 yılında Sovyetler birliğinin dağılması sonucunda bağımsızlığını elde etmiştir.

Ukrayna’nın nüfûsu 51.944.000 olup, nüfûsun % 72,7’si Ukraynalı, % 22’si Rus, % 5,3’ü diğer milletlerden meydana gelmektedir. Halkın % 67’si şehirlerde, % 33’ü köylerde yaşamaktadır. Başlıca şehirleri başkent Kiev, Sevastopol,Simferopol, Odessa, Harkov ve Donetsk’tir.Ukrayna’da 7-17 yaşları arasında eğitim mecbûri ve parasızdır. Eğitim Ukraynaca yapılmaktadır. Ayrıca Rusça, Moldavya dili, Lehçe, Bulgarca, Macarca, Fransızca, Almanca, İspanyolca ve İngilizcenin kullanıldığı okullar da vardır.

Ülkede 140’tan fazla yüksek öğretim kurumu ile Ukrayna Cumhûriyeti Bilimler Akademisine bağlı çok sayıda bilimsel çalışmalar yapan kurum vardır. Ukrayna’da okuma yazma bilmeyen hiç yok gibidir.Para birimi Grivna (UAH) olan ukrayna’nın başlıca gelir kaynakları, tarım,madencilik, balıkçılık ve turizmdir

.Tarıma en elverişli topraklarının bulunduğu Kırım’da ayçiçeği, mısır ve buğday yetiştirilir. Ayrıca Kırım’ın güneyinde şarap yapımında kullanılan üzüm bağları yaygın bir şekilde yer alırken, parfüm yapımında kullanılmak üzere çiçeklerde yetiştirilmektedir.

Kırım Hanlığı’nın kurucusu Hacı Giray’dır. Hacı Giray, Cengiz soyundan gelen bir Altınordu prensi idi. Çağında dünyanın en kuvvetli devleti olan Altın Ordu İmparatorluğu 14.Yüzyıl sonlarında zayıflayıp taht kavgaları baş gösterince, Hacı Giray, Altın Ordu tahtı üzerindeki hak iddiasından vazgeçmeksizin 1428 yılı civarında kendisini Kırım Hanı ilan etti. Böylelikle bilfiil Kırım Hanlığını kuran Hacı Giray, Hanlığın ilk parasını da 1441-42 yıllarında Solhat şehrinde bastırttı. Başşehir olarak Bahçesaray seçildi.
Osmanlılar ile Kırım Hanlığı ilişkilerine gelince ;Kefe’deki Tatar büyüklerinden bazıları, bilhassa Eminek Bey (Mirza), Cenevizlilerin Kefe’den ve Kırımdan atılmaları için, Osmanlı padişahı ve İstanbul fatihi Sultan Mehmed’e mektuplar yazarak, Osmanlı donanmasını Kefe’nin zaptı ve Kırım Hanlığı’nında koruma altına alınmasını ricaya başladı. 1475 İlkbaharında Gedik Ahmed Paşa kumandasında büyük bir Osmanlı donanması Kırıma yollanarak Ceneviz’liler Kırım’dan atılarak Kırım Osmanlı İmparatorluğunun koruması altına girdi. Bu Kırım Hanlığının devam etmesini garanti altına aldığı gibi, Kırım’ın ekonomik ve Kültürel açıdan gelişmesine neden oldu.

Osmanlı İmparatorluğunun Rusya’ya yenilmesi üzerine Rusya ile 1774 yılında imzalanan Küçük Kaynarca antlaşması ile Kırım’ın Hanlığı Osmanlı himayesinden çıkmasından sonra 1783’te Kırım, Rusya tarafından işgal edilmiştir. 1954 yılında Sovyetler birliği tarafından Kırım Ukrayna’ya verildi. 1991 yılında Sovyetler birliğinin dağılması üzerine Kırım’ın, Rusyanın eline geçmesini önlemek amacıyla Ukrayna 12 Şubat 1991’de Ukrayna’ya bağlı Kırım Muhtar Cumhuriyeti’nin kurulmasını kararlaştırmıştır.
Bugun nufusu 2.milyon civarında olan Kırım’ın nüfusunun % 80 Rus, % 10 Ukraynalı ve % 10 Kırım (Türkleri) Tatarıdır.Kırım’da resmi dil Ukrayna dili’dir; ancak devlet işlemleri Kırım’da sıklıkla Rusça’dır.Rusça Kırım’da Ukraynaca ile birlikte resmi dil kabul edilmiştir. Geniş ölçüde konuşulan diğer dil de Kırım (Türkçe)Tatarcası’dır. Ukrayna’ya nazaran Kırım’da kışlar daha sıcak geçmektedir. Başkenti Simferopol ( Akmescit) olan Kırım’ın başlıca şehirleri Sevastopol (Akyar), Yalta, Kerç, Evpatorya, Feodosya ve sudak’tır. Kırım ayrıca Ukrayna’nın tarım, sahil ve turizm merkezidir.